สำหรับเพลงนี้ หามานานมาก...มากว่าสิบปี คิดถึงอยู่เสมอ แต่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร หรือใครร้อง บังเอิญได้ยินในวิทยุตอนรถติดอยู่แถวถนนพระรามสี่ ตอนเย็นๆ กลับจากขับรถไปส่งเพื่อนรักขึ้นรถไฟ เนื้อเพลงน่ารักมากๆ หักมุมจบดี แต่หลังจากนั้นไม่เคยได้ยินอีกเลย หาก็ไม่เจอ
วันนี้นึกอะไรขึ้นมาลองค้นหาในเน็ตไปเรื่อยเปื่อย บังเอิญมาเจอเข้าโดยบังเอิญ ดีใจแทบแย่ ปรากฏว่าก็ถึงบางอ้อว่าทำไมถึงไม่เจอ เพราะตา Rupert Holmes นี่แกมีเพลงดังเพลงเดียว ขึ้นอันดับ แล้วก็หายไปเลย
ในเมื่อหาเจอแล้วก็เลยเอามาฝากกัน...เนื้อเพลงนี้สอนให้รู้ว่า หันมามองคนข้างๆบ้าง ค้นหาเค้าบ้าง อย่าปล่อยให้ความเคยชินของชีวิตประจำวันทำให้ชีวิตจืดชืดนะจ๊า
Have you ever found yourself reminiscing about certain moments in your life by certain songs? Songs and scents have that effect on me. I heard this song on the radio while being stuck in Bangkok traffic over a decade ago and totally loved the lyrics. It even made the traffic bearable. I never heard the song again...the only thing I remembered was the Piña Colada (ha ha). Today I stumbled on it accidentally, and surely the song deserves its own blog.
The moral of this song? Don't let the mundane of everyday life kill romance and the youthful spirits inside you... Do take time to pay attention to your loved ones from time to time. Enjoy!
